کد مطلب:95305 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:155

از جمله مباحث نهج البلاغه، منع و تحذیر شدید از دنیا پرستی است. آنچه در بخش پیش درباره مقصود و هدف زهد گفتیم روشن كننده مفهوم دنیاپرستی نیز هست، زیرا زهدی كه بدان شدیدا ترغیب شده است نقطه مقابل دنیا پرستی است كه سخت نفی گردیده است. با تعریف و توضیح هر یك از این دو مفهوم، دیگری نیز روشن می شود. ولی نظر به تاكید و اصرار فراوان و فوق العاده ای كه در مواعظ امیرالمؤمنین علی علیه السلام درباره منع و تحذیر از دنیا پرستی به عمل آمده است و اهمیت فی نفسه این موضوع، ما این را جداگانه و مستقل طرح می كنیم و توضیحات بیشتری می دهیم تا هر گونه ابهام رفع بشود.

نخستین مطلب اینست كه چرا این همه در كلمات امیرالمؤمنین به این مطلب توجه شده است، بطوری كه نه خود ایشان مطلب دیگری را این اندازه مورد توجه قرار داده اند نه رسول اكرم و یا سایر ائمه اطهار این اندازه درباره غرور و فریب دنیا و فنا و ناپایداری آن و

[صفحه 270]

بی وفایی آن و لغزانندگی آن و خطرات ناشی از تجمع مال و ثروت و وفور نعمت و سرگرمی بدانها سخن گفته اند.

صفحه 270.